آموزش شنا به صورت صحیح و اصولی یکی از نکات بسیار مهمی است که مربیان و آموزش دهنده های شنا باید با آن آشنایی کافی داشته باشند و مهارت شنا کردن به تنهایی برای مربی شدن کافی نیست.
به گزارش اختصاصی پول تیکت؛ مربیگری و آموزش شنا کاری بسیار ارزشمند است و اگر چه آسان به نظر می رسد ولی مسائل زیادی برای پوشش دادن آن، وجود دارد؛ همچنین شما باید کاملا از آنچه شخص در تمام اوقات انجام می دهد؛ آگاهی داشته باشید تا اطمینان حاصل کنید که شخص هم در امنیت است و هم به درستی شنا می کند. اگر شما مهارت و زیرکی لازم برای یاد دادن شنا به کسی را دارید؛ اکنون مربی هستید و دانش آموز شما، یادگیرنده شنا است و زمان شروع!
بخش یک از ۴ (غلبه بر هر گونه ترس از آب):
۱- صلاحیت و شرایط خود را در نظر بگیرید.
بطور ایده آل هر شخص باید با یک مربی شنای مورد تایید، آموزش داده شود؛ ترجیحا یک غریق نجات باشد یا توسط غریق نجات، تحت نظر قرار گیرد. اما شنا مطمئنا می تواند توسط افراد عادی آموزش داده شود. فردی که آموزش می دهد باید قوی و شناگر قابل اطمینانی باشد و توانایی های آموزش مهارتهای مختلف را داشته و صبر و حوصله مورد نیاز جهت هر موقعیت آموزشی را داشته باشد.
* اگر هر گونه هیجانی نسبت به شنا دارید؛ باید ترس هایتان را کنار بگذارید تا دانش آموز شما، موردی برای عدم یادگیری شنا، نداشته باشد.
* شما ممکن است که به خاطر نداشته باشید که چگونه شنا را می آموختید. به طور عمده، شنا به بچه های جوان، آموزش داده می شود؛ بنابراین شما ممکن است به خاطر نداشته باشید که چگونه دقیقا سالیان پیش، آموزش شنا دیده بودید یا ممکن است؛ بخش های خاصی را به خاطر نداشته باشید.
۲- آگاه باشید که تعدادی از تمرینات گذشته، نباید استفاده گردد. برخی از استراتژی های آموزشی، زیان بخش است و باید از آن اجتناب گردد.
* غرق شو یا شنا کن / به عبارتی درس شنای وایکینگ ها، یعنی فرد را به زور داخل آب عمیق ببرید. ( برای مثال دانش آموز توسط یک شخص بالغ، دستخوش امواج شود ) نظریه محرک پشت این درس این است که فرد تقلا کرده و بترسد اما غلبه بر این ترس و آموزش سریع یک طرف قضیه است ؛امکان دارد طرف کلا بی خیال شنا شود. به طور عمده، این کار فقط به فردی بیزار و بی میل، نیرو می بخشد تا داخل آب گردد و باعث می شود به شما به عنوان مربی، حس عدم اطمینان پیدا کند. این دختر یا پسر، بعید است که برای لذت شنا کند؛ بنابراین شناگر خوب نمی شود؛ در بدترین حالت شخص ممکن است که غرق شود.
* استفاده از عبارت دلیل غرق شدن. توانایی شنا به معنای آن نیست که شخص امکان ندارد که غرق شود. بسیاری از مرگ های مرتبط با آب، در ارتباط با مردمی است که با صلاحیت شنا می کنند. این یک عبارت گمراه کننده قدیمی است.
* درخواست شناور ماندن بی نقص یا شیرجه زدن. تعدادی از برنامه های شنا، دانش آموزانی را می طلبد که مهارتهایی مانند شناور ماندن یا شیرجه زدن را گذرانده باشند؛ در حالی که هر دوی این مهارتها، یک نوع تعریف از شنا و آموختن مهارتهای خوب آموزشی است؛ یکی می تواند شناگر خوبی باشد؛ در حالی که در آنها خبره نیست. اگر هدف آموختن شنا است؛ تمرکز را روی شنا حفظ کنید.
* یک شخص خیلی لاغر یا عضلانی، ممکن است قادر نباشد که به خوبی روی آب شناور شود؛ اما به خوبی بتواند شنا کند. بسیاری از شناگران سطح المپیک، به خوبی شناور نمی شوند.
* شیرجه زدن فرم خاصی از بدن را می طلبد و تعداد کمی از افراد مشکل واقعی با اساس آن دارند؛ مانند اینکه نمی توانند پاها را کنار هم نگه دارند. اما برای شنای روزانه یا شنا در مواقع ضروری، این واقعا بعید است که مهم باشد.
۳- در اطراف آب راحت باشید.
اگر شخصی نمی تواند شنا کند؛ طبیعی است که احتمالا در داخل شدن به آب، هیجان زده و مضطرب باشد؛ البته این اضطراب خیلی کمتر از شنا کردن است. شناگران پیرتر، احتمالا اکراه بیشتری در داخل شدن به آب دارند. به آرامی، یادگیرنده شنا را با داخل آب بودن؛ آشنا سازید. در انتهای کم عمق استخر، شروع کنید.
* شخص را برای بیشتر راحت بودن در داخل آب، با عجله مجبور نکنید. شما قادر به آموزش جلو راندن در آب، شناور ماندن، کنترل تنفس یا دیگر اشکال شنا به کسی نخواهید بود؛ مگر زمانی که فرد احساس اطمینان کافی برای خونسرد ماندن و شناسایی آب کند.
* پله های کوچک بردارید. برای کسی که خیلی از آب می ترسد؛ فقط سه پله داخل استخر ، ممکن است یک موفقیت بزرگ باشد. کاری را که اون دختر یا اون پسر، با آن راحت است؛ انجام بدهید؛ سپس می توانید کمی بیشتر، با شخص مورد نظر جلو بروید.
* برای آموزش شنا شما ممکن است که بخواهید مدتی دست دانش آموز خود را بگیرید ( مخصوصا اگر آن شخص، کوچک باشد ) تا اضطراب کمتری، احساس کند.
* دانش آموزان خیلی جوانی که وسایل شناور ماندن در آب را می پوشند؛ اگر در آبهای عمیق تر شنا کنند؛ تا مسافتی که در آن محدوده ،شما راحت هستید؛ مشکلی ندارد. از جایی که یک کودک نو پا نتواند کف استخر در انتهای کم عمق را لمس کند؛ آن مکان دقیقا به خطرناکی قسمت عمیق است. در حقیقت، این اجتناب از نزدیکی، انتهای عمیق را تبدیل به یک مکان ممنوعه خطرناک، که می تواند برای دانش آموزان تازه کار و مبتدی، اضطراب آور باشد؛ می کند.
* بگذارید تا زمانی که دانش آموز، آمادگی ندارد به شما اتکا کند. به جای اینکه شما تصمیم بگیرید که چه زمانی بروید؛ اجازه بدهید که دانش آموز این تصمیم را بگیرد. این امر می تواند به ساختن اعتماد به شما، کمک کند.
۴- به آب با حالت سرزنده و شوخ، نزدیک شوید.
نزدیک شدن شاد و خونسرد، به کم کردن اضطراب کمک کرده و حس کنجکاوی و ریسک کردن را افزایش می دهد. این کار همچنین یک حواس پرتی در جهت مثبت است. برای مثال:
* فراهم کردن اسباب بازی های رنگی شناور در آب، برای کودکان، در هنگام دسترسی به آب: این کار به کودکان کمک می کند که یاد بگیرند تا بازوها را امتداد داده و کشیده نگه دارند. (بیشتر از انقباضات دفاعی) و آب را به عنوان محیطی شاد برای اکتشافات و بازی احساس کنند.
* یک فرد بالغ ممکن است از ایستادن در آب به دور از دیوار های استخر، نگران باشد. در این حالت، یک توپ ساحلی رنگارنگ را دستخوش امواج کردن و جلو بردن آن در آب، یک نوع تمرکز دور بودن از احساس اضطراب به خاطر دوری از دیوار و ایجاد حس خونسردی، سرگرمی و امنیت است.
۵- کمک های شناور ماندن در آب، باید به طور ناچیز و کم باشد.
اگرچه کمک های شناور سازی می تواند در ساختن مهارتها و اطمینان، مفید باشد؛ در عین حال آنها می توانند مثل یک عصا زیر بغل حساب شوند.
* از وسایل شناوری بازوها، استفاده نکنید. این ابزارها شناور ماندن را خیلی آسان کرده و حرکات بازوها را محدود می کند. شنا به حرکات بازوی زیادی نیاز دارد؛ بنابراین این وسایل قابل باد کردن؛ به میزان بالایی دلسرد کننده است؛ آنها همچنین به بچه ها درک دروغ از فیزیک در آب بودن؛ می دهند.
* تخته های شنا در آموزش شنا، خیلی مفید هستند. آنها اجازه شناور سازی کافی را به بازوها داده در عین حال حرکات لگد مانند پاها نیز انجام می گردد. و بنابراین در عین شناور ماندن در آب، دانش آموزان نمی توانند از آنها به عنوان حمایت کامل، استفاده کنند.
* حباب سازی، اغلب مفید هستند. آنها به شناور ماندن دانش آموزان، کمک بیشتری کرده و مشوق ایجاد یک حالت افقی در آب، هستند. وقتی شناگر اطمینان بیشتری پیدا کرد؛ میزان شناوری توسط این وسایل می تواند؛ کاهش یابد تا زمانی که دیگر احتیاج نباشد.
۶- در دانش آموز، اطمینان ایجاد کنید؛ اما بی پروایی نکنید.
شغل شما به عنوان یک مربی شنا، ایجاد اطمینان در فردی مبتدی است. این به معنای یافتن سطح توانایی های او و افزودن تدریجی به مهارتهای وی است.شما همچنین نیاز دارید که محدودیت های دانش آموز خود را بدانید. دانش آموزی که آنقدر از خودش مطمئن نیست که چند ثانیه بتواند در آب، قدم بزند؛ محتملا نباید به انتهای عمیق استخر، به مدت طولانی برود یا حتی هرگز نباید برود. دانش آموزی که با شنای آزاد مسافت صد یارد را با صلاحیت کافی شنا می کند؛ ممکن است برای شنای تفریحی در استخر، آماده باشد اما آمادگی انجام مسابقات شنا را نداشته باشد.
بخش ۲ از ۴: آموزش حرکات آغاز کننده:
۱– حرکات بازو را تمرین کنید. در کنار استخر، نزدیک یاد گیرنده بنشینید؛ به او چگونگی انجام حرکات بازو در ضربه های خیلی آسان را نشان دهید. بعدا شما آنها را به درستی، انجام می دهید. او باید حرکات شما را کپی کند و شما باید هر نوع اشتباه او را تصحیح کنید. این مراحل را تکرار کنید تا او ضربه ها را به درستی انجام دهد. برای کمک به تمرینات دانش آموزان خود، دستتان را زیر شکم آنها بگذارید تا آنها را شناور نگه دارید.
۲- با استفاده از کناره ( لبه ) استخر، لگد زدن را تمرین کنید. به یادگیرنده بگویید که کناره های استخر را با بازوهایش گرفته و با پاهایش لگد بزند. به او راهنمایی کنید که چگونه به درستی لگد بزند؛ طوری که او وقتی در نهایت شروع به شنا کردن کند؛ بتواند حس اطمینان داشته باشد. ممکن است برای یادگیرنده آسانتر باشد؛ که این تمرین را روی پشت خود طوری انجام دهد که بتواند پاهایش را در حین انجام آن، ببیند.
۳- به یاد گیرنده بگویید که کف پاهایش را از سطح زمین در وسط انتهای کم عمق استخر، بلند کند. این کار بدون گرفتن کناره ( لبه ) استخر ، قدمی بزرگ برای تعدادی از افراد است. دوباره نصیحت عمومی این است که دست یاد گیرنده را بگیرید و به او در شناور ماندن کمک کنید. او باید سعی در قدم زدن در آب کند؛ چنانچه او نمی داند چگونه این کار را انجام دهد؛ شما باید دوباره آن را به او نشان دهید. ادامه آموزش را در قسمت دوم مقاله مطالعه کنید.
.:. پایان قسمت اول .:.
توجه: استفاده از متن و تصاویر این مطلب تنها با ذکر نام و درج لینک پول تیکت امکان پذیر است.